To będzie taki wpis prosto z serca, bez ładu i składu. Może go opublikuję, a może nie. Czasem trzeba wyrzucić z siebie żal, żeby móc normalnie funkcjonować. Nie zdziwiłam się gdy praktycznie z dnia na dzień pousuwano mnie ze znajomych. Mogłam się liczyć z tym, że milczenie ma swoje plusy. Wystarczyłoby wrzucić po prostu jakieś Read more…
Rewolucja przyszła nagle we wrześniu, gdy moja starsza córka rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. Do tej pory udawało nam się prześlizgiwać z dnia na dzień. Niby korzystałam z różnego rodzaju planerów, ale po pierwszym tygodniu szkoły stwierdziłam, że potrzebujemy czegoś nowego! No bo wiecie jak to jest: tu zajęcia z plastyki, tam wizyta u ortodonty Read more…
Październik był dla nas bardzo przyjemnym miesiącem, chociaż w pewnym momencie miałam już dość imprez – przez dwa weekendy świętowaliśmy urodziny Mai, a potem po raz pierwszy byliśmy na urodzinowej domówce. Działo się! Już od września stresowałam się nadchodzącymi urodzinami Mai. Przede wszystkim dlatego, że miały to być jej pierwsze takie prawdziwe urodziny, do tego Read more…
Witam was zdjęciem, na którym mam kwiaty we włosach i papierosa. Spokojnie, nie zwariowałam do końca chociaż pewnie niektórzy się ze mną nie zgodzą: to po prostu moja przymiarka do kostiumu Fridy Kahlo. Brakuje mi tylko słynnej monobrwi. Chyba po raz pierwszy w życiu wchodzę w listopad w tak kolorowym, iście meksykańskim nastroju. A może Read more…
Czasem ktoś pisze mi dlaczego tak ciągle piszę o Świadkach, dlaczego nie zajmę się swoim życiem? Wbrew pozorom zajmuję się swoimi sprawami. Wstaję rano i nie myślę o świadkach. Mijam z obojętnością stojak, gdy wiozę rano Leosię do cioci. Nie wchodzę na ich oficjalną stroną. Spokojnie pracuję i wychowuję dzieci. A potem wchodzę na maila Read more…
Tego typu strony (“o mnie”) powstają po to, żeby sprzedać się jak najlepiej w kilku zdaniach. A przecież to niemożliwe. Poznanie drugiego człowieka wymaga czasu.
Spróbuję jednak podjąć wyzwanie 🙂
Coraz bliżej mi do 30. Mam dwie córy i męża, z którym robię biznesy, dzięki czemu mam swobodę pisania o rzeczach, o których niektórzy się boją.
Nie jemy mięsa, uczymy się jak być #lesswaste, a kiedy tylko mamy możliwość to jeździmy po Polsce i świecie podziwiając ten w sumime całkiem piękny świat.
Kiedyś byłam Świadkiem Jehowy i depresja po tym do tej pory odbija mi się czkawką, ale daję radę - czasem też o tym pisuję.
Nie bój się, nie zasypię cię spamem. Poinformuję Cię o najnowszym wpisie, czasem wyślę Ci wiadomość.