Kiedy drugie?
Właśnie urodziłam dziecko. Ojciec KoCórki udał się z nią na ważenie i mierzenie a ze mnie powoli uchodzi euforia i ogarnia mnie zmęczenie. W tym momencie zszywający mnie ginekolog postanowił mnie zapytać: to kiedy następne dziecko? Gdyby nie fakt, że moja hemoglobina spadła na bardzo niski poziom a ja nigdy wcześniej ani nigdy później nie byłam tak blisko omdlenia, pewnie bym potraktowała lekkim kopniakiem z półobrotu.
sxc.hu
Im KoCórka starsza, tym częściej pytają kiedy będzie miała rodzeństwo. Trudno jest wybrać odpowiedni moment ale ja sobie wyznaczyłam pewne minimum zanim znowu wpakuję się w pampersy.
Pierworodne niech przekroczy granicę dwóch lat
Zawsze wydawało mi się, że dziecko do dwóch lat wymaga szczególnej troski i czasu. KoCórka potwierdziła moje przypuszczenia. Szczerze podziwiam mamy, które świadome decydują się na rodzeństwo dla takiego półtoraroczniaka. Pamiętam KoCórkę w tym czasie: częste fochy, każdy spacer przeciągał się w czasie i męczył, bo nie chciała jeździć w wózku a trzymanie za rączkę przy przechodzeniu przez pasy też nie wchodziło w grę. A gdybym tak jeszcze miała ciążę zagrożoną i musiała leżeć! Ojciec pracuje, babcie pracują…Z drugiej strony podobno są dzieci niezwykle spokojne, chętnie współpracujące z rodzicami…Porównując KoCórkę mającą 18 miesięcy i KoCórkę w wieku 24 miesięcy widzę ogromną różnicę w rozumieniu świata.
Odstawienie od piersi
Coraz częściej czytam o tym, że można wciąż karmić piersią gdy jest się w ciąży. Przyznaję, nie mam wiedzy w tym temacie i nie chciałabym nikogo wprowadzić w błąd. Wymarzyłam sobie, że KoCórka sama się odstawi a czy by to trwało rok czy trzy, to spokojnie poczekam.
Korzystanie z nocnika
Krótka piłka: chcę odpocząć od pieluch. Ponad dwa lata zmieniania pampersów. I ta ciągła licytacja: a moje to już odpieluchowane, a moje to się urodziło i od razu umiało z nocnika korzystać…
Na dzień dzisiejszy wszystkie punkty mamy spełnione. KoCórka ma 2,5 roku, odstawiła się sama rok temu, w domu korzysta tylko z nocnika i myślę, że w ciągu kilku miesięcy całkiem zrezygnujemy z kupowania pieluch. Jednak w przypadku starań o dziecko trudno wykalkulować decyzję, bo dużo do powiedzenia ma też serce. A moje serce w tym momencie nie ma ochoty na kolejnego bobaska.
W planowaniu nie tylko rodzicielskim pomocą mogą być praktyczne planery uniwersalne.
Zegar biologiczny mnie nie goni. Jeśli chcę, to mogę i dziesięć lat czekać. Jedna z zalet wczesnego macierzyństwa. Kontakt z dziećmi KoCórka ma zapewniony więc rodzeństwa na siłę robić nie muszę. Pracuję z mężem, to nie trzyma się mnie myślenie: dwoje/troje odchować i wrócę do pracy. Wręcz przeciwnie, po dwóch latach „siedzenia” w domu cieszę się, że mogę wyjść do ludzi i porobić coś bardziej konstruktywnego. Fajnie jest oddać dziecko do babci (sama się rwie – ja jej nie wyganiam) i iść z mężem do kina, na kolację albo chociaż posiedzieć w domu razem, przy ulubionym serialu.
Pewnie za rok, za dwa zmienię swoje myślenie. KoCórka będzie wtedy miała 4 lata i będzie już dużym, samodzielnym przedszkolakiem i takie dziecko według mnie lepiej rozumie idee posiadania rodzeństwa niż dwulatek. Pytałam nawet kilka znajomym mam i większość skłania się ku różnicy 3 – 5 lat. Według nich starsze ma już swoje sprawy, wiele rozumie i nie jest zazdrosne o młodsze rodzeństwo. Z punktu widzenia matki fajnie jest po jakimś czasie z powrotem kompletować wyprawkę, wymyślać imię, czuć pierwsze ruchy…
Jedno jest pewne: na KoCórce się nie skończy. A jeśli zdecydujemy się na drugie dziecko to, no cóż, na pewno nie dowiecie się pierwsi.
