Kryzys czwartego miesiąca
Pewnie czytając tytuł tego wpisu przecierasz oczy ze zdumienia. Kryzys u niemowlęcia? No, bunt dwulatka to jeszcze jesteś w stanie zrozumieć, ale żeby takie mało dziecko miało się zamienić w małego potworka? Zgłupiałaś autorko, oj zgłupiałaś i w głowie ci się poprzestawiało! A ja ci powiem, że coś jest na rzeczy: czwarty miesiąc życia przynosi ogromne zmiany w rozwoju dziecka. Właśnie ich doświadczamy całą rodziną i jakoś nam to nie przeszkadza, bo po prostu wiemy co się dzieje z naszym małym Leonkiem. Miałam nie poruszać tego tematu na blogu, ale potem sobie pomyślałam, że komuś może on pomóc. Może nie zacznie rozszerzać diety, bo dziecko częściej chce jeść. Może nie zrezygnuje z karmienia piersią. I najważniejsze – może nie dopadnie go frustracja związana z marudzącym niemowlęciem.
PROBLEM NR 1 – Moje dziecko wierci się w czasie karmienia. Może mam za mało mleka?
Bardzo lubiłam te pierwsze tygodnie z niemowlęciem, w czasie których młode spokojnie sobie jadło a ja mogłam nadgonić zaległości w lekturze. Teraz coraz częściej Leośka rozprasza się w czasie karmienia. Ma to swoje logiczne uzasadnienie. Po pierwszych trzech miesiącach mózg dziecka niejako otwiera się na nowe bodźce. Jak tu się skupić na jedzeniu, jak się słyszy dziadka mówiącego coś do taty? Albo siostra właśnie się głośno zaśmiała? Odwrócę głowę i sprawdzę! A co to tak fascynująco błyszczy się na mamy koszulce?
Nie ma się co martwić – powyższe zachowanie nie jest wynikiem zbyt małej ilości mleka. Zresztą jeśli udało ci się karmić tyle czasu, to twój maluch jest wprawionym w bojach laktatorem i potrafi pochłonąć dużą ilość mleka w krótkim czasie. No i zawsze może nadgonić w nocy, gdy nic go nie rozprasza.
PROBLEM NR 2 – Moje dziecko często budzi się na jedzenie. Może powinnam podać mu kaszkę na noc?
Rodzicielstwo jest cudowne, ale chyba każdy z nas z utęsknieniem czeka na możliwość spokojnego wyspania się. No cóż, nawet jeśli twój maluszek potrafił już spać ciągiem przez 5-6 godzin (patrz Lea sprzed kilku tygodni), tak teraz może się to zmienić. Czasem mam wrażenie, że mała je przez caaałą noc. Może więc usłyszysz od kogoś, albo sama pomyślisz, że dziecko pewnie się nie najada więc warto go na noc „dopakować” kaszką, żeby pospało dłużej. Nope, nope, nope, nope – nie tędy droga.
Aktualne zalecanie WHO są takie (nieważne czy dziecko jest na piersi czy na mleku modyfikowanym): przez pół roku wyłącznie mleko, do 12 miesiąca głównie mleko. Oczywiście nie musimy trzymać się ściśle dat – niektóre dzieci są gotowe na rozszerzanie diety w wieku 5,5 miesięcy; inne później. Jednak sam ten temat oraz fakt, że nie będę Leoś dawać kleików i kaszek dla niemowląt, poruszę w innym wpisie.
Oczywiście, że dziecko zapchane kaszką będzie spało dłużej – tak samo jak ty zasypiasz na kanapie po tłustym, obfitym obiedzie. Niestety, mózg wtedy nie odpoczywa, bo zajęty jest trawieniem. Poza tym rezygnacja z nocnego karmienia może zaburzać laktację by w końcu doprowadzić do jej zaniku. Jeśli twoje dziecko potrzebuje więcej pokarmu, bo rośnie, bo się rozwija – to po prostu musi ssać pierś by on się wyprodukował. Niestety, tak to działa. Poza tym maluszek może wtedy łatwo nadgonić braki, bo nic go nie rozprasza ->patrz PROBLEM NR 1. No, ale to niestety rodzi kolejny problem – skoro muszę częściej wstawać w nocy do dziecka, to jak sobie poradzić z niewyspaniem?
Ratunku! Nie śpię!
Nikogo nie namawiam na spanie z dzieckiem, jeśli „nie czuje” tematu. Ja nie czułam – naczytałam się w ciąży ze starszą córką Tracy Hogg i z góry założyłam, że Maja będzie karmiona jak w zegarku co trzy godziny, a spać będzie osobno. Tylko i wyłącznie. I udawało mi się trzymać swoich postanowień przez jakieś trzy miesiące. A potem się zaczęły nocne pobudki! Wystarczyło kilkanaście dni, w czasie których drżałam z zimna karmiąc młodą na fotelu (ona miała ciepło – była szczelnie owinięta; niestety, nasza stare mieszkanie było trudne do ogrzania więc zwyczajnie marzłam) i odpuściłam. Zabrałam ją do łóżka. I wiecie co? Zaczęłam się wysypiać! Dziecię było przeszczęśliwe. I nie, nie spało z nami do osiemnastki. Od drugiego roku życia zaczęła się stopniowo przygotowywać do spania samodzielnie i dała radę.
Po doświadczeniach z Mają, postanowiłam sobie nie utrudniać życia z Leą. Mała zasypia w swoim łóżeczku, które stoi obok naszego i to jej pobudki weryfikują moment, kiedy wyląduje u nas. Według speców od wspólnego spania, czwarty miesiąc aż prosi się o cosleeping. Niemowlę nie jest już całkiem bezbronnym noworodkiem, a wspólne spanie stabilizuje jego rozwój, ułatwia nocne karmienie i pozwala rodzicom na wyspanie się.
A co jeśli jednak nie chcę brać dziecka do łóżka?
No cóż, możesz na przykład postawić łóżeczko malucha obok swojego. Na pewno przyjemniej będzie ci karmić niemowlę w nocy, gdy nie trzeba będzie wychodzić z ciepłej pościeli. A może się okaże, że czasem wystarczy pogłaskać dziecko po główce albo chwilę „poszumieć” mu nad uszkiem i maleństwo wróci do spania.
Jeśli twoje dziecko wyjątkowo trudno zasypia i często budzi się w nocy, może warto zmniejszyć ilość odbieranych bodźców w ciągu dnia. Wiadomo, że większość rodziców wprowadza jakiś rytm dnia i wieczory to często jakaś spokojna zabawa, kąpiel, karmienie i zasypianie. Możliwe jednak, że w okresie intensywnego rozwoju mózgu, twój maluszek potrzebuje więcej wyciszenia przed snem. Dziecko wykonuje ogromną pracę więc pozwólmy czasem temu małemu umysłowi odpocząć. To trochę tak jak ty po dniu ciężkiej umysłowej pracy masz ochotę zalec przed bzdurnym serialem i o niczym nie myśleć.
Na koniec pora na pozytywne przesłanie: nawet jeśli bolą cię ręce i kręgosłup od ciągłego noszenia, nawet jeśli worki pod oczami sięgają linii brody, pamiętaj – to tylko chwilka! Już niedługo zaprowadzisz swoje dzieciątko do przedszkola i z żalem wrócisz myślami do tych chwil, które teraz cię złoszczą. Korzystaj!
