Spełniona tęsknota za codzienną rutyną
Tęskniłam za tym. Za troszkę chłodniejszymi porankami i zimnymi wieczorami. Za cieplejszymi ubraniami i botkami. Za tą codzienną rutyną wyznaczaną przez szkołę i tym, że weekend staje się małym świętem. Tym, że rano wstajemy razem i razem wychodzimy. Za tym lekkim napięciem związanym z tym, co spakować na drugie śniadanie. Za wpisany w ramy rytm, którego potrzebowałam po szalonym lecie. Oczywiście, nie jest to jakoś wyjątkowa silna tęsknota. W końcu kto nie lubi letniej swobody, słońca i fantazji? Zwłaszcza, że miałam o tyle łatwiej, że Leosia całe wakacje chodziła do przedszkola, a Maja jest już na tyle duża, że z…
