Nie chodź do galerii!
Nie lubię chodzić do galerii. Nie lubię robić zakupów i chodzić do przymierzalni. Jeśli już muszę coś kupić, to najczęściej robię wstępny research w internecie i dopiero wtedy idę do sklepu. Wyjątkiem są jedynie zakupy ślubne, na które mogą poświecić wiele godzin i chyba nigdy mnie nie zmęczą.
Nie lubię ciągłego lustrowania wzrokiem przez szczuplejsze i lepiej ubrane dziewczyny ode mnie. I jeśli za chwilę wybuchną śmiechem, to jestem pewna, że śmiały się ze mnie. Nie lubię jasnego, nienaturalnego światła w galeriach. Nie lubię tego, że zimą jest tam strasznie gorąco a ja muszę ciągnąć za sobą kurtkę, czapkę i szalik a i tak się zgrzeję. Nie lubię zabierać ze sobą KoCórki: za dużo pokus i wrażeń dla tak małego dziecka. Jeśli już muszę wziąć ją ze sobą, wychodzimy oboje zmęczone a przynajmniej jedna z nas płacze.
http://www.look.co.uk/
W swojej łaskawości jestem w stanie zrozumieć to, że istnieją ludzie, którzy czerpią przyjemność z robienia zakupów. Może wpływa na to adrenalina wywołana walką o najlepszy ciuch na wyprzedaży. A może tak jak dla mnie pasją są śluby i wesela, tak dla innych jest to moda i jej ciągle ciągle zmieniające się trendy? Mniejsza z tym, sęk w tym, że galerie poza bazą sklepów z różnorodnym asortymentem, stały się dla nas miejscem spotkań. I tego już nie rozumiem.
Przyjaciółki po zakupowym szale udają się na kawę i plotki. Parę razy byłam w galeryjnych kawiarniach i nigdy nie dostałam tego, czego oczekiwałam. Zamiast nastrojowej atmosfery i miłej konwersacji dostałam pośpiech, zbyt jasne światło i pogoń za pieniędzmi, które niczym macki atakowały i odbierały dobry humor. No i oczywiście wieczne gapienie się i ocenianie siebie na wzajem. Po ostatniej wizycie w Coffee Heaven do moich narzekań dołącza rozczarowanie ciastem. Za kilkanaście złotych dostałam kawałek jabłecznika, dla którego najlepszym określeniem będzie „taki sobie”. W tej cenie upiekłabym całą blachę ciasta; śmiem twierdzić, że było by znacznie smaczniejsze. Rozumiem, że w naszym mieście, Piotrkowie, szkoda czasu by po zakupach udać się do którejś z kawiarni na rynku ale dlaczego nie skorzystać z położonej niedaleko galerii cukierni Migdał? Byłam tam na pysznej kawie i najlepszych ciastkach w mieście (kruche babeczki z bitą śmietaną, eklerki oblane białą czekoladą, wuzetki…). I to nie jest lokowanie produktu. Oni po prostu są tak dobrzy.
Po galeriach włóczą się pary, dzielnie odwiedzając kolejne sklepy. Czy w dzisiejszych czasach młodzież nie ma już pomysłu na randki? A może to jakiś rodzaj testu sprawdzającego związek? Dziewczyny liczą ile sklepów zniesie ich luby zanim ucieknie do Media Markt. Chłopcy z kolei zastanawiają się ile jeszcze par butów będą musieli obejrzeć. Jedyną praktyczną rzeczą, jaką taka para się nauczy to jaki jest wzajemny stosunek do pieniędzy.
Jeszcze gorszym przypadkiem są rodziny spędzające weekendy w galerii. Powiecie, oni pewnie kupują coś bardzo ważnego. Możliwe, ale ciekawi mnie dla ilu z tych rodzin jest to jedyny sposób na spędzanie razem czasu. Najpierw wycieczka po sklepach i kupienie czegoś dzieciom z nadzieją, że to zastąpi wiecznie nieobecnego rodzica. Potem wysyłamy potomka w kulki albo inny plac zabaw a sami w tym czasie rozwalamy się na jakiejś ławce, bo strasznie nas to dziecko zmęczyło. Jeszcze tylko wejdziemy do KFC lub McDonald’s i możemy wracać do domu.
Jedynym miejscem, które broni się w galerii jest kino i to tylko dlatego, że trudno je znaleźć poza nią. O kinie i kobietach napiszę więcej ale to dopiero jutro.
