Jak przetrwać połóg?
Posiadanie dzieci to wyczynowy sport dla odważnych. Nawet nie będę wspominać o problemach wychowawczych i całym worku pełnym strachów o zdrowie i życie dziecka. Już sam początek rodzicielstwa funduje nam ostrą jazdę: ciąża, poród i połóg. Niestety, należę do tych kobiet, które ten ostatni element (połóg) znoszą wyjątkowo źle. Żadne tam wstawanie od razu po porodzie i skakanie przez płotki. Raczej omdlenia i ogólna słabość jak u osiemnastowiecznej szlachcianki. Jak przetrwać ten czas, gdy powinnaś odpoczywać, a przecież noworodek czeka na opiekę?
Śpij, kiedy tylko możesz
Tak, tak, wiem co powiesz. Jak tu spać przy dziecku? A normalnie! Z jednym egzemplarzem jest wyjątkowo łatwo: taki noworodek większość dnia przesypia więc korzystaj. Przyznam szczerze, że po urodzeniu Mai jaki i teraz Lei, większość pierwszego tygodnia przespałam.
Miałam o tyle łatwo, że zaglądała do mnie moja mama, teściowa lub ciocia. Zajęły się starszą córką, albo nawet brały ją do siebie. Nikt ode mnie nie oczekiwał, że zrobię dwudaniowy obiad i uprasuję wszystkie mężowe koszule. No, ale może ja miałam takie szczęście? Nawet teraz, gdy już mam więcej sił i właściwie wróciłam już do normy, zdarza mi się drzemać w czasie snu Li. Gdy czuję, że dzień jest ciężki, włączam Mai bajkę i zaliczam chociaż krótką drzemkę.
Naucz się korzystać z pomocy
Takie chcemy być samowystarczalne i padając na łeb próbujemy udowodnić, że sobie ze wszystkim poradzimy. A przecież nie musimy! Ja jestem bardzo wdzięczna za pomoc moim bliskim. Zwłaszcza przy Mai, bo to ona, biedna, była najbardziej poszkodowana. Gdy ja leżałam bez życia z małym ssakiem u piersi, Maja zwyczajnie nudziła się w domu. Dobrze, że ktoś mógł ją uratować w tym czasie.
Przestań się przejmować
Wczoraj miałam kiepski dzień. Albo inaczej: moje dwie marudy miały kiepski dzień. Jedna się darła, drugiej najlepiej się spało na mnie. Zadzwoniłam do męża, że obiadu to dziś nie będzie. On wrócił wcześniej z jedzeniem, zajął się tą drącą, ponosił drugą marudzącą i jakoś się wszystko uspokoiło. Ale to nie wpis pochwalny dla mojego męża. Chodzi o to, że naprawdę nie musisz mieć codziennie dwudaniowego obiadu. Jeśli masz krzesło z nieposkładanymi ubraniami, to też świat się nie zawali.
Smartfon/tablet to twój przyjaciel
Jeśli karmisz piersią, to właśnie ta czynność wypełni ci wiele godzin w pierwszych tygodniach. Oczywiście, wpatrywanie się w te słodkie małe rączki zapewni nam rozrywkę na jakiś czas, ale ile można? Dlatego zawsze przy karmieniu mam w pobliżu telefon. Można przeczytać jakiś artykuł, można pobrać ebooka. Pogadasz z koleżanką na Whatsappie albo zadzwonisz do mamy. Dowiesz się z Googla, co to za dziwne krostki na buzi dziecka (nie polecam korzystać z usług takiego doktora, ale nie ukrywajmy, wszystkie tak robimy) i kupisz nowe buty na te niepuchnące już stopy.
Książka/Serial/Film
Co lubisz – ja na początku nie miałam siły na książki, ale brakowało mi czegoś „brzęczącego” w tle. Moje pierwsze dni w domu spędziłam z „Dumą i uprzedzeniem”, serialem BBC z 1995 roku. Leciało to sobie w tle, gdy karmiłam małą lub przysypiałam między karmieniami. A gdzieś w głowie zostało, że jeszcze jest życie poza zmienianiem pampersów.
Ty
Tydzień po porodzie w końcu miałam siły wstać (wcześniej próbowałam, ale kończyło się to na zawrotach głowy). Ubrałam się w dżinsy (normalne, nie takie z pasem ciążowym) i pomalowałam. Jakie to było fajne! Poczuć, że ciało znowu należy do ciebie, że nie jest się inkubatorem dla małego stwora. Że ulicą nie idzie najpierw twój brzuch, potem ty.
Kilka dni później wyskoczyłam tylko z Mają do galerii. Nie namawiam młodych matek do opuszczania dzieci na siłę – wyjdziecie, kiedy będziecie gotowe. Mi jednak te 1,5 godziny dało niezłego kopa. Jeśli nie masz ochoty zostawiać maluszka z tatą i wyjść sama, maźnij chociaż usta, gdy spacerujesz z dzieckiem – działa!
