Lata edukacji szkolnej i teokratycznej wbudowały mi poczucie, że wrzesień to nowy początek. Już wam wyjaśniam, o co chodzi z tą teokracją, bo ze szkołą to wiecie – otóż we wrześniu zaczynał się tak zwany nowy rok służbowy. Jeśli np. byłeś pionierem stałym, to zobowiązywałeś się do wyrobienia w ciągu tego okresu 840 godzin głosząc Read more…
Rok temu napisałam wpis Mój dzień godzina po godzinie. Z pewną nostalgią patrzę teraz na niego, bo wydaje mi się, że tamten wrzesień był łatwiejszy – ale to tylko takie wrażenie spowodowane moim przemęczeniem i tym, że się ze wszystkim nie wyrabiam przez ostatnie przeziębienia Leosi. Jak jesteś na swoim, to nie ma, że urlopik, Read more…
Dwa miesiące temu usiedliśmy przed kamerą i nagraliśmy nasze pierwsze wideo na kanale Światusy. Przez ostatnie tygodnie stworzyliśmy kilkanaście filmików i wiele się nauczyliśmy, chociaż jeszcze chwilę ta dziedzina Internetu była dla nas kompletnie obca. Dzisiaj chciałabym wam opowiedzieć, czego nauczyłam się o ludziach na postawie ich komentarzy. Tu muszę zaznaczyć, że komentarze na YouTube Read more…
O szóstej rano głos w radiu oznajmił mi, że zaczęła się kalendarzowa jesień. Jeśli chodzi o mnie, mam wrażenie, że zaczęła się już w zeszłym tygodniu. Być może spowodowały to pierwsze przeziębienia (Leosi i Edwina), a może to, że pierwszą moją myślą po przebudzeniu jest chęć wskoczenia w ciepły dres. Skoro pozostanie pod kołdrą nie Read more…
Dwa lata temu napisałam wpis „Ostatnie 100 dni szczęścia” – zainspirowana pewną książką postanowiłam sprawić by końcówka tamtego roku była jak najlepsza. Do tej pory byłam straszną marudą i wystarczyła odrobinę mniej korzystna aura bym osunęła się w otchłanie depresji. Nie wiem, czy to zasługa tamtego wpisu czy tego, że w międzyczasie zmieniło się całe Read more…
Tego typu strony (“o mnie”) powstają po to, żeby sprzedać się jak najlepiej w kilku zdaniach. A przecież to niemożliwe. Poznanie drugiego człowieka wymaga czasu.
Spróbuję jednak podjąć wyzwanie 🙂
Coraz bliżej mi do 30. Mam dwie córy i męża, z którym robię biznesy, dzięki czemu mam swobodę pisania o rzeczach, o których niektórzy się boją.
Nie jemy mięsa, uczymy się jak być #lesswaste, a kiedy tylko mamy możliwość to jeździmy po Polsce i świecie podziwiając ten w sumime całkiem piękny świat.
Kiedyś byłam Świadkiem Jehowy i depresja po tym do tej pory odbija mi się czkawką, ale daję radę - czasem też o tym pisuję.
Nie bój się, nie zasypię cię spamem. Poinformuję Cię o najnowszym wpisie, czasem wyślę Ci wiadomość.