Wstyd trochę, bo ostatnio jedyne wpisy, jakie tu się pojawiają to właśnie podsumowania miesiąca. Przegrywam z nawałem spraw życiowych i zmęczeniem komputerem. Nawet jeśli mam pomysł na wpis ( a mam), to myśl, że wieczorem mam znów otwierać laptopa skutecznie ograbia mnie z weny. Wolę zagrać z dzieciakami w Just Dance, Pociągi albo w ciszy Read more…
Wrzesień nas przeturlał. Przede wszystkim pod względem rodzicielskim: szkolne i przedszkolne zebrania, uczenie się nowej rutyny (4 klasa!), pierwsze sezonowe przeziębienia. Zajęci też byliśmy różnymi projektami, których owoce będziemy dopiero zbierać w najbliższych tygodniach. Między innymi dlatego było nas mniej na youtubie, czy też w ogólnie ujętych internetach. Plus wolałam jednak skupić się na wyciśnięciu Read more…
Od dawna marzyło mi się spanie na dziko. Dość spontanicznie wybraliśmy się w połowie sierpnia w okolice Przedborza by przetestować spanie w aucie. Testy wykazały, że trzeba jednak kupić namiot – spanie w aucie byłoby do zrobienia ale tylko gdybyśmy podróżowali we dwoje. I pewnie kiedyś pojedziemy też w taką podróż, a tymczasem czekała na Read more…
Po powrocie z Chorwacji czułam, że nie wykorzystaliśmy tego lata w pełni i zaczęłam urabiać Edwina by chociaż na kilka dni pojechać do Rumunii. Na początku plany miałam ambitne – marzyła mi się Transylwania, Braszów, a nawet Morze Czarne. Okazało się jednak, że mamy do dyspozycji tylko kilka dni, więc skupiliśmy się na jednym regionie, Read more…
Wrzucać przepis na takie kotlety w sierpniu, gdy wciąż stragany uginają się od soczystych i kolorowych dobroci z pól i sadów, to wstyd. Toż to idealny pomysł na zimowy obiad, gdy kotlety podajemy z ziemniakami i surówką z kiszonej kapusty. Zaraz wspominam obiadki u babci, gdy wracało się ze szkoły i na stole przykrytym ceratą Read more…
Tego typu strony (“o mnie”) powstają po to, żeby sprzedać się jak najlepiej w kilku zdaniach. A przecież to niemożliwe. Poznanie drugiego człowieka wymaga czasu.
Spróbuję jednak podjąć wyzwanie 🙂
Coraz bliżej mi do 30. Mam dwie córy i męża, z którym robię biznesy, dzięki czemu mam swobodę pisania o rzeczach, o których niektórzy się boją.
Nie jemy mięsa, uczymy się jak być #lesswaste, a kiedy tylko mamy możliwość to jeździmy po Polsce i świecie podziwiając ten w sumime całkiem piękny świat.
Kiedyś byłam Świadkiem Jehowy i depresja po tym do tej pory odbija mi się czkawką, ale daję radę - czasem też o tym pisuję.
Nie bój się, nie zasypię cię spamem. Poinformuję Cię o najnowszym wpisie, czasem wyślę Ci wiadomość.