Jedziemy przez wioski i wioseczki do moich rodziców. Nadkładamy drogi klucząc wokół Zalewu Sulejowskiego i ze standardowej trasy, która zajmuje nam 20 minut robimy prawie dwugodzinną wycieczkę. Taka namiastka Majówki 2020, skoro wyjechać nigdzie nie można. Dostrzegam kolejną opuszczoną, maleńką, drewnianą chałupkę. Z ogródkiem zarośniętym trawą i chwastem i bzem, który zaraz bujnie obficie i Read more…
Jakie to dziwne i smutne jednocześnie, że w miesiącu, w którym mogłabym pisać i tworzyć, zrobiłam tak niewiele. A blog to już całkiem poszedł w odstawkę, ułożył się w rowie czekając na powolną śmierć. Ulitowałam się jednak nad nim i znów siadam do tej naszej kroniki, z nadzieją, że taki kwiecień pozostanie tylko złym wspomnieniem Read more…
Ciekawe czasy nastały. Pełne stresu, niepokoju i dezinformacji. Do tego dochodzą oni, członkowie twojej rodziny, znajomi, czasem nawet pan, który remontuje ci mieszkanie. Wysyłają ci linki i wiadomości, za pomocą których próbują cię ostrzec przed nadchodzącym końcem. Dlaczego świadkowie Jehowy sieją przedapokaliptyczną panikę? Już od miesiaca wysyłacie mi zrzuty ekranu lub piszecie o wiadomosciach, które Read more…
Dziwnie mi usiąść do tego wpisu. Dziwnie, bo od połowy marca świat stanął na głowie. Jeszcze na Dzień Kobiet poszliśmy całą rodziną do restauracji i liczyliśmy na to, że w ciągu tego miesiąca sprawy wrócą do normy. Mieliśmy lecieć do Londynu, mieliśmy obejrzeć na scenie Hamiltona, mieliśmy zrobić tyle rzeczy! Tymczasem od ponad dwóch tygodni Read more…
Ja i mój mąż mamy skrajnie różne podejście do zakupów. Mi nie przeszkadza prawie pusta lodówka. Traktuję to jak pewnego rodzaju wyzwanie z Master Chefa: masz 5 składników, zrób z tego dobry obiad, czas, start! Później okazuje się, że najlepsze dania zrobiłam właśnie na podstawie lekko przywiędłych warzyw i zapomnianej puszce z pomidorami, która plątała Read more…
Tego typu strony (“o mnie”) powstają po to, żeby sprzedać się jak najlepiej w kilku zdaniach. A przecież to niemożliwe. Poznanie drugiego człowieka wymaga czasu.
Spróbuję jednak podjąć wyzwanie 🙂
Coraz bliżej mi do 30. Mam dwie córy i męża, z którym robię biznesy, dzięki czemu mam swobodę pisania o rzeczach, o których niektórzy się boją.
Nie jemy mięsa, uczymy się jak być #lesswaste, a kiedy tylko mamy możliwość to jeździmy po Polsce i świecie podziwiając ten w sumime całkiem piękny świat.
Kiedyś byłam Świadkiem Jehowy i depresja po tym do tej pory odbija mi się czkawką, ale daję radę - czasem też o tym pisuję.
Nie bój się, nie zasypię cię spamem. Poinformuję Cię o najnowszym wpisie, czasem wyślę Ci wiadomość.