Przyszło wreszcie lato, ciepełko, wakacje i wyczekiwany urlop! W naszej rodzinie czerwiec jest jednym wielkim świętem, poprzetykany rodzinnymi spotkaniami. W tym roku było trochę inaczej. Nie odbyły się huczne urodziny Babci, nie robiliśmy spotkania z okazji naszej rocznicy (przełożona na jesień), urodzinki Leosi też odbędą się później – niestety, Edwin wylądował w szpitalu z powodu Read more…
Budzę się sporo przed 6. Wiem, że już dzisiaj nie pośpię. Czuje, że serce wali jak szalone. Sprawdzam smartwatcha i widzę, że cały czas grubo ponad 100 uderzeń. Mierzę temperaturę i widzę po chwili, że nadal ponad 38 stopni. Jest 6 rano, wysyłam wiadomość do cioci: „Jak wstaniesz, to proszę zadzwoń do mnie. Chyba mam Read more…
Wpis napisany przez Edwina po tym, jak w poniedziałek rano został przyjęty do szpitala w Łodzi. Wszystko zmierza ku dobremu. Niestety jest bardzo osłabiony i ten wpis stukał dwa dni na telefonie – swoją drogą nie dziwię się mu, bo szpital to takie dziwne uniwersum, w którym pisanie i zmierzenie się ze swoimi uczuciami bywa Read more…
„Moja przyjaciółka zaczęła się spotykać ze świadkami Jehowy. Martwię się o nią, bo coraz więcej czasu spędza z tymi ludźmi i czuję, że powoli się ode mnie oddala. Czy mogę coś z tym zrobić?” Podobne wiadomości regularnie spływają do mojej skrzynki odbiorczej. O ile mam dużo wątpliwości czy i w jaki sposób rozmawiać z osobą, Read more…
W Bieszczadach byłam dawno temu, krótko i w sumie to nieprawda. Dawno, bo byłam wtedy w ósmym miesiącu w ciąży z Mają, a to zaraz minie 9 lat odkąd moja starsza córka przyszła na świat. Krótko, bo wtedy odwiedzaliśmy uczestników ośrodka pionierskiego – zdaje się, że byliśmy tam od czwartku do niedzieli, z tego cała Read more…
Tego typu strony (“o mnie”) powstają po to, żeby sprzedać się jak najlepiej w kilku zdaniach. A przecież to niemożliwe. Poznanie drugiego człowieka wymaga czasu.
Spróbuję jednak podjąć wyzwanie 🙂
Coraz bliżej mi do 30. Mam dwie córy i męża, z którym robię biznesy, dzięki czemu mam swobodę pisania o rzeczach, o których niektórzy się boją.
Nie jemy mięsa, uczymy się jak być #lesswaste, a kiedy tylko mamy możliwość to jeździmy po Polsce i świecie podziwiając ten w sumime całkiem piękny świat.
Kiedyś byłam Świadkiem Jehowy i depresja po tym do tej pory odbija mi się czkawką, ale daję radę - czasem też o tym pisuję.
Nie bój się, nie zasypię cię spamem. Poinformuję Cię o najnowszym wpisie, czasem wyślę Ci wiadomość.